Ιητρός πολλών αντάξιος άλλων
Ιπποκράτης
Την 1η Νοεμβρίου 2008, το ΕΣΥ έκλεισε 23 χρόνια ζωής (και ο γράφων μαζί του).
Την 11η Νοεμβρίου 2008, τα νοσοκομεία του ΕΣΥ απειλούνται με λουκέτο, εξ αιτίας του ζητήματος των εφημεριών, του ξευτελισμένου μισθολογίου και του επαχθούς ωραρίου των γιατρών.
Στην εικοσιπεντάχρονη, σχεδόν, ιστορία του το ΕΣΥ έτυχε της ευρείας αποδοχής των λαϊκών στρωμάτων, και, παρά τις σοβαρές αρρυθμίες του και ελλείψεις, η προσφορά του είναι θεμελιακή στην ελληνική κοινωνία.
Οι γιατροί, οι νοσηλεύτριες και νοσηλευτές, που το υπηρετούν ανιδιοτελώς, δίνουν σκληρή μάχη για τον άρρωστο συνάνθρωπό τους σε αντίξοες συνθήκες. Και αυτό το αναγνωρίζουν οι Έλληνες που εμπιστεύονται το ΕΣΥ, ανεχόμενοι διοικητικού και ξενοδοχειακού τύπου ανεπάρκειες.
Όλοι αυτοί αντιστέκονται στις προσπάθειες ορισμένων– μεταξύ των οποίων και κοιλιόδουλοι, άπληστοι γιατροί– που με το πρόσχημα του «εκσυγχρονισμού» του ΕΣΥ ή της «εξυγίανσής» του, δολίως, προσπαθούν να του δώσουν τη χαριστική βολή.
Ας γίνει κατανοητό.
ΟΛΟΙ ΕΧΟΥΜΕ ΑΝΑΓΚΗ ΤΟ ΕΣΥ, ανεξαρτήτως βαλαντίου.
Η κοινωνία ολοκληρώνεται, γαληνεύει και ευημερεί, όταν οι πολίτες της γνωρίζουν ότι όχι μόνον οι ίδιοι, αλλά και όλοι οι συμπολίτες των έχουν πρόσβαση στην καλύτερη δυνατή φροντίδα υγείας, που παρέχει το ΕΣΥ.
Και στο σημείο αυτό είμαι απόλυτος, γιατί η αλήθεια είναι απόλυτη:
─ Το ΕΣΥ είναι αυτό που παρέχει τις καλύτερες, σε ιατρικό επίπεδο, υπηρεσίες στη χώρα.
─ Στις κλινικές του ΕΣΥ, οι πτυχιούχοι της ιατρικής, γίνονται γιατροί (παίρνουν ειδικότητα).
─ Στις κλινικές του ΕΣΥ ειδικεύθηκαν και οι γιατροί του ιδιωτικού τομέα. Μεταπτυχιακή ιατρική εκπαίδευση (ειδικότητα) δεν παρέχεται σε ιδιωτικές κλινικές.
─ Στις κλινικές του ΕΣΥ μεταφέρουν τους «βαριά» αρρώστους τους οι ιδιωτικές κλινικές.
─ Στις κλινικές του ΕΣΥ διακομίζουν τους αρρώστους τους, οι ιδιωτικές κλινικές, όταν τα χρήματά τους εξαντληθούν και δεν επιτρέπουν, πλέον, την παραμονή τους στον κερδοσκοπικό, ως εκ του σκοπού του, ιδιωτικό ιατρικό τομέα.
Είναι γεγονός, ότι το ΕΘΝΙΚΟ σύστημα υγείας της χώρας μας νοσεί.
Το πρόβλημα που ανέκυψε με το ωράριο των γιατρών και την οδηγία της ΕΕ, αποτελεί την κορυφή του παγόβουνου των πραγματικών προβλημάτων του ΕΣΥ. Το θέμα, όμως, και το θέαμα πουλάει και τα πραγματικά προβλήματα που ταλανίζουν το ΕΣΥ δεν αναδεικνύονται.
Την εν συνεχεία περιγραφόμενη πραγματικότητα γνωρίζουν όλοι όσοι υπηρετούν το ΕΣΥ, αλλά και οι άρρωστοι και οι συγγενείς των:
1. Έλλειψη ιατρικού προσωπικού:
ΛΥΣΗ: Είναι γνωστή και… Αλογοσκουφοεξαρτώμενη
2. Το φακελάκι ανθεί και τρέφεται από:
Την έλλειψη εμπιστοσύνης, πλέον, του αρρώστου και των συγγενών του προς τον γιατρό, που νομίζουν ότι θα την «αγοράσουν» με το φακελάκι·
Την απληστία ορισμένων γιατρών, οι οποίοι θεώρησαν ότι στο ΕΣΥ μπορούν να γίνουν πλούσιοι· και
Την υποκρισία της πολιτείας, η οποία κάνει τα στραβά μάτια, συμψηφίζοντας το φακελάκι με τις απαράδεκτα χαμηλές αμοιβές των γιατρών.
ΛΥΣΗ: Το φακελάκι θα αντιμετωπισθεί (για κατάργηση αισιοδοξώ, μα πάντοτε θα υπάρχουν και βουλιμικοί γιατροί), μόνον εάν:
─ Αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη μεταξύ αρρώστου και γιατρού,
─ Νομοθετηθεί νέο ιατρικό μισθολόγιο
─ Νομοθετηθεί πραγματικό πόθεν και πώς έσχες για τους γιατρούς του ΕΣΥ, από το 1985 μέχρι σήμερα.
3. Οι αμοιβές των γιατρών είναι εξευτελιστικές,
για την επένδυση που έχει κάνει η πολιτεία σε αυτούς:
11 χρόνια σπουδών (6 χρόνια πανεπιστήμιο, 5 χρόνια λήψη ειδικότητας), που για κανέναν άλλον επιστήμονα δεν απαιτείται, δείγμα της σημασίας που αποδίδει η πολιτεία στον γιατρό, (πέρα από μετεκπαιδεύσεις, διδακτορικά, υφηγεσίες, δημοσιεύσεις, συγγραφή βιβλίων).
Και αναγκάζονται πολλοί (και ορισμένοι προθύμως) να καταφεύγουν σε αλλότρια μέσα συμπλήρωσης (και υπεραναπλήρωσης) του εισοδήματός τους και η πολιτεία κάνει πως δεν βλέπει. Έτσι, και οι γιατροί βολεύονται, μερικοί παραβολεύονται, και η πολιτεία εφησυχάζει.
Οι πλασματικές εφημερίες ανθούν και γιατροί και πολιτεία τις ανέχονται, διότι αποτελούν ζωτικό συμπλήρωμα του μισθού του γιατρού.
Και ο υπερβολικός αριθμός των εφημεριών τον ίδιο ζωτικό σκοπό εξυπηρετεί. Εάν κοπούν, ο μισθός δεν επιτρέπει την αξιοπρεπή διαβίωση του γιατρού (εκτός αν αυτός προσφεύγει στο φακελάκι).
ΛΥΣΗ:
─ Νέο μισθολόγιο. Υπογραφή συλλογικής σύμβασης.
Μην ξεχνάτε ότι το ειδικό μισθολόγιο των γιατρών του ΕΣΥ έχουν επικαλεσθεί στο μακρινό παρελθόν (ποιος θα το έκανε σήμερα;), βουλευτές και δικαστές για την αύξηση των αμοιβών τους.
─ Κατάργηση των πλασματικών εφημεριών και ενσωμάτωσή τους στον βασικό μισθό.
─ Για τους επιμελητές Α και αναπληρωτές διευθυντές αποζημίωση εφημερίας αναλογικά με τους διευθυντές.
4. Το σύστημα εφημεριών εξαντλεί την ανθρώπινη αντοχή των γιατρών που, σε πολλά νοσοκομεία, αγγίζει τα όρια της εξουθενώσεως.
ΛΥΣΗ: Ισοκατανομή του φορτίου προσέλευσης των αρρώστων, θα ανακουφίσει τις εξαντλητικές εφημερίες των γιατρών, στα μικρά, λεγόμενα, νοσοκομεία και θα βελτιώσει την κατάσταση των ράντζων, με:
─ Καθημερινή εφημερία όλων των νοσοκομείων σε συνδυασμό με τη
─ Λειτουργία αυτονόμων τμημάτων επειγόντων, με καλό και
─ Αποτελεσματικό συντονισμό από μέρους του ΕΚΑΒ.
5. Τα επείγοντα ιατρεία των νοσοκομείων και οι κλινικές, κατά τις ημέρες εφημερίας (σχεδόν καθημερινά), παρουσιάζουν εικόνα πεδίου μάχης.
Άρρωστοι ταλαιπωρημένοι περιμένουν την μεταφορά τους στην κλινική επί ώρες, ελλείψει προσωπικού.
Συγγενείς εξαγριωμένοι τα βάζουν με τους γιατρούς και το νοσηλευτικό προσωπικό για τις καθυστερήσεις, επικαλούμενοι και τις «συνεχείς προσλήψεις» ιατρονοσηλευτικού προσωπικού που αναγγέλλει το Υπουργείο.
Εφημερεύοντες γιατροί εξουθενωμένοι, καλούνται να επιλύσουν και διοικητικά προβλήματα, ενώ οι νοσηλεύτριες, ανεπαρκέστατες σε αριθμό, τρέχουν από άρρωστο σε άρρωστο «με την ψυχή στο στόμα».
Η έλλειψη ιατρονοσηλευτικού προσωπικού, σε πολλές περιπτώσεις, είναι τέτοια που θέτει σε κίνδυνο την ασφάλεια των αρρώστων και την ψυχοσωματική υγεία γιατρών και νοσηλευτριών-νοσηλευτών, ενώ αυξάνει κατά γεωμετρική πρόοδο τις προαναφερθείσες δυσλειτουργίες.
ΛΥΣΗ:
─ Πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας-Οικογενειακός γιατρός. Εκ των ων ουκ άνευ για να ορθοποδήσει το ΕΣΥ. Θα μπορούσε να εφαρμοσθεί σύντομα. Οι γενικοί γιατροί, αλλά και παθολόγοι, έχουν ανάλογη εκπαίδευση και πολλοί από αυτούς παραμένουν και περιμένουν άνεργοι.
─ Αυτόνομα Τμήματα Επειγόντων στα νοσοκομεία. Ο νόμος υπάρχει. Είναι θέμα εφαρμογής του και …χρημάτων.
─ Πρόσληψη ιατρονοσηλευτικού προσωπικού (έχει, ήδη, εξαγγελθεί).
Ο Υπουργός Οικονομίας ας αμβλύνει τα νεοφιλελεύθερα αντανακλαστικά του (28 δις στις Τράπεζες) και ας αυξήσει τα κοινωνικά του αντανακλαστικά (χρηματοδότηση του ΕΣΥ).
Ας ακούσει και ο Πρωθυπουργός το αίτημα των γιατρών και του Υπουργού Υγείας: Λεφτά για το ΕΣΥ!
─ Δημιουργία, Αστικού τύπου Κέντρων υγείας στους Δήμους, με την συνδρομή των Δήμων και του ΕΣΥ, θα αποτελούσε ένα ριζικό μέτρο στην παροχή φροντίδας υγείας ραμμένο και στα μέτρα των τοπικών κοινωνιών, οι οποίες και θα ήταν πολύ προθυμότερες να δουν το πρόβλημα των περιορισμένων πόρων για την υγεία κοινωνικά και όχι ατομοκεντρικά.
6. Τα ράντζα δεν έφυγαν. Βαφτίστηκαν επικουρικές κλίνες, και έγιναν προσθήκες σε θαλάμους και διασπορά σε κλινικές άσχετες προς την πάθηση των αρρώστων.
Η γενεσιουργός αιτία τον ράντζων δεν εξέλιπε. Όπου δεν αποτελούν παρενέργεια του φακελακίου, τα ράντζα καθίστανται ανάγκη, όταν, παρά το ότι έχουν καλυφθεί όλες οι κλίνες μιας κλινικής, άρρωστοι εξακολουθούν να προσέρχονται στα επείγοντα και είναι προτιμότερο, και οι περισσότεροι άρρωστοι το προτιμούν, να νοσηλευθούν σε ράντζο, παρά να υποστούν την ταλαιπωρία και (ορισμένες φορές) τον κίνδυνο μεταφοράς των σε άλλο εφημερεύον νοσοκομείο. Διαφορετικά, αρχίζει το ταξίδι του αρρώστου και των συγγενών τους από νοσοκομείου εις νοσοκομείο, με θλιβερές συνέπειες, ορισμένες φορές (έχουν πεθάνει άρρωστοι σε παρόμοια ταξίδια).
ΛΥΣΗ: Τα ράντζα θα εξαφανισθούν όταν:
─ Λειτουργήσει η πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας (έχει νομοθετηθεί).
─ Λειτουργήσουν τα αυτόνομα τμήματα επειγόντων περιστατικών στα νοσοκομεία.
─ Γίνει ανακατανομή των κλινών μεταξύ των διαφόρων κλινικών αναλόγως της πληρότητάς των (συμβαίνει κλινικές να έχουν ράντζα και άλλες, άλλων ειδικοτήτων, μονίμως κενά κρεβάτια) και
─ Αναπτυχθούν και στελεχωθούν τα υπάρχοντα νοσοκομεία της επαρχίας.
Δεν χρειάζονται νέα νοσοκομεία.
Να λειτουργήσουν αποδοτικά τα υπάρχοντα είναι ανάγκη.
7. Οι λεγόμενοι managers Αγαθή σύλληψη του πρώην Υπουργού Υγείας Παπαδόπουλου, με στόχο την ανάθεση της διοίκησης των νοσοκομείων σε γνώστες του αντικειμένου, ώστε να λειτουργήσουν παραγωγικά (εξ ου και οι παχυλές αμοιβές) ─ απεδείχθη ότι όχι μόνον δεν γνωρίζουν το αντικείμενο του management, αλλά ως διοικητές, και πριν και τώρα, με ταπεινότητα και σεμνότητα, τακτοποιούνται «δικά μας» παιδιά (τότε πράσινα, σήμερα γαλάζια). Με κύριο προσόν το πτυχίο της κομματικής αφοσίωσης.
ΛΥΣΗ: managers–διοικητές-υποδιοικητές-πρόεδροι των ΔΥΠΕ και λοιποί: Κοστίζουν ακριβά και αυξάνουν τη γραφειοκρατία στο σύστημα. Θα εξοικονομηθούν πολλά χρήματα με:
─ Την κατάργησή των ΔΥΠΕ, (ήδη ο νυν Υπουργός Υγείας κ. Αβραμόπουλος, μείωσε τον αριθμό των ΔΥΠΕ, με την προοπτική της κατάργησής των).
─ Την ανάθεση καθηκόντων manager σε διοικητικούς διευθυντές των νοσοκομείων (μονίμους δημοσίους υπαλλήλους, που έχουν πτυχίο ανωτάτης σχολής), με συχνό, κεντρικό και επαρκή έλεγχο, ως προς την επίτευξη των στόχων που τους ανατέθηκαν.
8. Ανεπαρκής εκπαίδευση των ειδικευομένων γιατρών. Απουσία αξιοκρατίας και αναπαραγωγή της μετριοκρατίας δια κλωνισμού (με ω παρακαλώ).
Ανυπαρξία ουσιαστικής κρίσης των Επιμελητών-Αναπληρωτών Διευθυντών, Διευθυντών.
ΛΥΣΗ:
─ Συγκεκριμένο πρόγραμμα εκπαίδευσης των ειδικευομένων και αυστηρή τήρησή του με έλεγχο από το ΚΕΣΥ.
─ Κρίσεις όλων των ειδικευμένων γιατρών του ΕΣΥ αρχής γενομένης από τους Διευθυντές.
Ιδού, τα προβλήματα που σκεπάζει, όπως η γάτα τα περιττώματά της, η κοντόφθαλμη πολιτική και ο συνδικαλισμός των αλληλοεξυπηρετουμένων.
Σπανίως ο ιατρικός συνδικαλισμός φόρεσε την άσπρη μπλούζα. Συνήθως περιφέρεται με γαλαζοπράσινη αμφίεση. Όμως τα κύρια προβλήματα του ΕΣΥ δεν έχουν χρώμα.
Τα προβλήματα του ΕΣΥ είναι χρόνια, δυσεπίλυτα, αλλά όχι άλυτα.
Και αυτά που αναφέρθηκαν είναι τα βασικά (αλλά όχι τα μόνα) προβλήματα και οι αντιξοότητες που βιώνουν οι πολίτες που προσφεύγουν ως άρρωστοι στο ΕΣΥ αλλά και οι γιατροί του ΕΣΥ, που έχουν επιλέξει– διότι αυτό ήθελαν και θέλουν να κάνουν– να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους, αποκλειστικά, στον άρρωστο συνάνθρωπό τους και να υπηρετήσουν την επιστήμη τους.
Η ΥΓΕΙΑ, είναι ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΑΓΑΘΟ και οι λειτουργοί της ΔΗΜΟΣΙΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ και επένδυση.
Αυτό πρέπει να το αντιληφθούν και οι φανατικοί νεοφιλελεύθεροι της Ν(έας) Δ(ιακυβέρνησης).
Διαφορετικά… «κλάψτα Χαράλαμπε» ή με πολιτικούς, ποιητικούς όρους:
«αποχαιρέτα την Αλεξάνδρεια...», κύριε Κώστα Καραμανλή.
Οι οικονομολόγοι της υγείας, εδώ, δεν έχουν θέση.
Για τους οικονομολόγους, ένας άνθρωπος μειώνει το κόστος των υπηρεσιών υγείας όταν είναι νεκρός!
Γνωρίζουν την τιμή όλων των πραγμάτων αλλά την αξία ουδενός.
Στόχοι ενός σύγχρονου ΕΣΥ
Για τη σχεδίαση ενός αποτελεσματικού συστήματος υγείας, με λογικό κόστος λειτουργίας και αξιοπρεπή χρηματοδότηση, αναγκαία και ικανή συνθήκη είναι η κατάθεση και ο σαφής ορισμός των στόχων του και των μεθόδων για την επίτευξη αυτών των στόχων, προσανατολισμένων, βέβαια, προς τον άνθρωπο-άρρωστο–πολίτη-χρήστη των υπηρεσιών υγείας.
Αυτό σημαίνει ταυτότητα σκοπών και στόχων μεταξύ του σχεδιαστή-παρόχου και πολίτη-χρήστη των υπηρεσιών υγείας και ύπαρξη κοινού ενδιαφέροντος, διότι κοινό είναι το συμφέρον, για την ορθή και αποτελεσματική λειτουργία του συστήματος.
Εξ ορισμού σε ένα ΕΘΝΙΚΟ σύστημα υγείας, η υγεία θεωρείται και αντιμετωπίζεται ως πανανθρώπινο αγαθό και δικαίωμα. Μοναδικό κριτήριο για την παροχή φροντίδας υγείας είναι η ιδιότητα άνθρωπος.
Ως ΥΓΕΙΑ σε ένα τέτοιο σύστημα θεωρείται όχι μόνο η απουσία νόσου ή αναπηρίας αλλά η κατάσταση σωματικής, ψυχικής νοητικής και κοινωνικής αίσθησης του καλώς έχειν (ευζωία), με μέριμνα τόσο για την προαγωγή της υγείας και την πρόληψη των νόσων, όσο για την αποκατάστασή της.
Τέλος, στο επίπεδο της ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ το σύστημα, προσφέρει στους πολίτες του και δέχεται από αυτούς (αυτό σημαίνει αλληλεγγύη) ηθική και υλική υποστήριξη.
Κόστος και χρηματοδότηση του ΕΣΥ
Αυτοί οι στόχοι και τα μέσα για την επίτευξή τους, πρέπει να εξετασθούν με σοβαρότητα ιδίως, σήμερα, που η εκτόξευση του κόστους της φροντίδας υγείας σε αστρονομικά ύψη και η έκρηξη της τεχνολογίας θέτουν σε κίνδυνο βασικές αρχές ενός δικαίου συστήματος υγείας, βασισμένου σε ανθρώπινες αξίες– συμβόλαιο εμπιστοσύνης γιατρού-αρρώστου– και όχι στη δυνατότητα πληρωμής.
Το αστρονομικό πλέον κόστος των υπηρεσιών υγείας οδήγησε στην εισβολή των κανόνων της ελεύθερης αγοράς στην ιατρική, με κύριο εκπρόσωπο το αμερικανικής κατασκευής και προελεύσεως μοντέλο της «διευθυνόμενης φροντίδας υγείας (managed care)».
Το σύστημα αυτό, αν και έχει μειώσει την ταχύτητα αύξησης του κόστους των υπηρεσιών υγείας (δεν έχει μειώσει το κόστος), έχει επίσης προκαλέσει στο ιατρικό επάγγελμα και στην κοινωνία την αίσθηση ότι κάτι εμφανώς εσφαλμένο συμβαίνει στην ιατρική.
Η σύγχρονη ιατρική κοινότητα, τουλάχιστον το μέρος της που συνειδητοποιεί και προβλέπει τα ερχόμενα και δεν εθελοτυφλεί, αισθάνεται ότι, καθώς η ιατρική φροντίδα θα πωλείται και θα αγοράζετε στην ελεύθερη (ασύδοτη πλέον) αγορά,
ο ηθικός, παιδευτικός και κοινωνικός ιστός, ο προστατευτικός ηθικός κώδικας, που πάντοτε προσδιόριζε την ιατρική, μέχρι σήμερα, κινδυνεύει, κυριολεκτικά, να κομματιαστεί σε κουρέλια.
Οι διαπιστώσεις αυτές καθιστούν το πρόβλημα ικανοποιητικής παροχής φροντίδας υγείας σε όλους τους πολίτες καθαρά θέμα πολιτικής.
Δεν επαρκούν πλέον τα προγράμματα, οι σχεδιαστές και οι σχεδιασμοί χωρίς να δηλώνεται καθαρά και με σαφήνεια η πολιτική θέση και οι στόχοι της για το ζήτημα.
Οι δύο μείζονες κώδικες ηθικής –προστατευτικός (ιατρική) και εμπορικός (ελεύθερη αγορά)– είναι μεταξύ των ασύμβατοι.
Ως εκ τούτου, η ανάμειξη των αρχών τους και η ασαφοποίηση των ορίων τους μπορεί να οδηγήσει σε αυτό που καλείται:
«Μη αναστρέψιμη διαφθορά του συστήματος» ή
σε εμφάνιση «τερατωδών υβριδίων»:
─ Εμπορευματοποίηση της υγείας.
─ Βιομηχανικές αρχές οργάνωσης και βελτίωσης της ποιότητας.
─ Επιθετικές επιχειρηματικές πρακτικές στην υγεία.
─ Το χειρότερο: Χρήματα που ξοδεύονται για την υγεία, σε αυτό το σύστημα, θεωρούνται ζημιά. (Ο οικονομολόγος Reinhardt θεωρεί ότι οι καπνιστές συμβάλλουν στην μείωση του κόστους των υπηρεσιών υγείας «γιατί πεθαίνουν ενωρίτερα από τους άλλους»).
Είναι γεγονός ότι όλες οι αποδοτικά λειτουργούσες κοινωνίες έχουν ανάγκη και των αρχών του εμπορίου και των προστατευτικών αρχών της ιατρικής.
Το ζήτημα είναι να βρεθεί τρόπος ΣΥΜΒΙΩΣΕΩΣ των και ΟΧΙ ΣΥΓΧΩΝΕΥΣΕΩΣ.
Θα μπορούσε η αγορά να κάνει μία αβλαβή διέλευση από τα χωρικά ύδατα της ιατρικής; και πως από ποιόν θα κριθεί αυτή η δυνατότητα;
Ιδού ένα καθαρά πολιτικό ερώτημα, το οποίο απαιτεί σαφή πολιτική απάντηση, σε θεμελιώδη ερωτήματα:
1. Ποίου το όφελος και συμφέρον θα εξυπηρετήσουν οι δηλούμενοι στόχοι;
Σε μια δημοκρατική, κοινωνικά ευαίσθητη πολιτεία, η απάντηση είναι προφανής:
Πρωτίστως, των εχόντων ανάγκη κοινωνικοοικονομικά αδυνάτων.
2. Ποιος θα επωμισθεί το οικονομικό κόστος αυτής της πολιτικής;
Και εδώ η απάντηση είναι μονοσήμαντη.
Η πολιτεία. Δηλαδή όλοι μας.
3. Πώς θα γίνει αυτό;
─ Με την παραγωγή συγκεκριμένης πολιτικής υγείας, με διάλογο και με επίβλεψη εφαρμογής των συμφωνημένων.
─ Με αποτελεσματικό διοικητικό μηχανισμό ελέγχου και αξιολόγησης των αποτελεσμάτων της εφαρμοζομένης πολιτικής και ανατροφοδότηση στην κεντρική διοίκηση, ώστε να υπάρχει δυνατότητα εντοπισμού αποκλίσεων από τον στόχο και εγκαίρων διορθωτικών παρεμβάσεων.
─ Με την εφαρμογή ενός ΕΘΝΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ ΥΓΕΙΑΣ (ΕΑΣΥ), που θα παρέχει ένα βασικό «πακέτο» ολοκληρωμένης φροντίδας υγείας σε κάθε πολίτη. Αυτός είναι ο ευθύτερος τρόπος παροχής φροντίδας υγείας σε όλους του πολίτες, συμπεριλαμβανομένων και των ανέργων.
Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν επιθυμούν να προσδιορίζει το οικονομικό μοντέλο την σχέση τους με τον γιατρό τους ή το νοσοκομείο τους.
Οι άνθρωποι αξιολογούν την υγεία ως μη αγοραίο αγαθό.
ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΑΝΕΥΛΑΒΗΣ
ΠΑΘΟΛΟΓΟΣ-ΠΝΕΥΜΟΛΟΓΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου