Ελευθέριος Ανευλαβής
«Κάλλιστον εν ανθρώποισι παρρησία»
(Διογένης)
Χρωστάτε κύριε Πρωθυπουργέ:
Ελλάδα που να ανήκει στους Έλληνες. Μιαν Ελλάδα, περήφανη, μέσα στην πολιτισμένη Ευρώπη του Ελληνοδυτικού Πολιτισμού, του δικού της πολιτισμού, «Έλληνες εσμέν το γένος ως η τε φωνή και η πάτριος παιδεία μαρτυρεί» (Πλήθων Γεμιστός) και ΟΧΙ στην Ευρώπη των χαραμοφάηδων τραπεζιτών και των χρυσωμένων κωλόπαιδων του λάιφ στάιλ και της αρπαχτής. «Κάποιος αποφάσισε να βγάλει από τη μέση τους έλληνες. Τι μένει; Ένα συνεχές τραύλισμα».(Κανέττι).
Ελλάδα που υπερασπίζεται το δίκιο της και ΔΕΝ ανέχεται, «ψύχραιμη και σώφρων», κατά την υψηλοτάτη πρώην του Υπουργείου Εξωτερικών, τα γειτονικά πολεμικά πλοία να γυροφέρνουν την υφαλοκρηπίδα της και τα αεροπλάνα τους να κουρελιάζουν τον εναέριο χώρο της.
Ελλάδα, η οποία, στο όνομα της φούσκας του πολιτικώς ορθού, ΔΕΝ ξεχνά την ιστορία της, ΟΥΤΕ προσπαθεί να την ξαναγράψει ρεπούσικα ή τρεμοπουλικά, με τον πρωτογονισμό της ξιπασιάς για το ξενόφερτο, που το βαφτίζουν μοντέρνο.
Ελλάδα που ΔΕΝ είναι ξενόφοβη αλλά ΟΥΤΕ και ξέφραγο αμπέλι.
Ελλάδα που δέχεται την παγκοσμιοποίηση της γνώσης, της πληροφορίας, της τεχνολογίας, αλλά ΔΕΝ απεμπολεί την παγκοσμιότητα του δικού της πολιτισμού. Που αφομοιώνει το καινούργιο ΧΩΡΙΣ να αφομοιώνεται από αυτό. Γιατί αναγνωρίζει τον εαυτό της στη ρίζα του ευρωπαϊκού πολιτισμού.
Ελλάδα, που προκόβει, ανοιχτή στα καινούργια ρεύματα, ΧΩΡΙΣ όμως να παρασύρεται απ’ αυτά στον παγκόσμιο ωκεανό χωρίς πυξίδα. Και πυξίδα της είναι ο πολιτισμός της, η παράδοσή της, η ιστορία της, η γλώσσα της, που «Ει θεοί διαλέγονται τη των Ελλήνων γλώσση χρώνται» (Κικέρων).
Ελλάδα του πολιτισμού και ΟΧΙ του τουρισμού της αρπαχτής, που κατάντησε τη χώρα της φιλοξενίας ένα απέραντο ξενοδοχείο πανσπερμίας φυλών και κακών υπηρεσιών.
Ελλάδα που όποτε κινδυνεύει κάνει όλους τους έλληνες πατριώτες (όχι τους πατριδοκάπηλους) κι’ ας σκυλοτρωγόμαστε στ’ αναμεταξύ, μαχητές του «μολών λαβέ». Που κάνει τον Τρινταχαίμη (αυλικός του Ξέρξη) και κάθε Τρινταχαίμη, έκτοτε, να αναφωνεί: «Αλίμονο, με τέτοιους άντρες μας έφερες να πολεμήσουμε που δεν πολεμούν για χρήματα αλλά για την αρετή: Παπέ, κ’ οίους επ’ άνδρας ήγαγες μαχησομένους ημέας οι ου περί χρημάτων τον αγώνα ποιεύονται αλλά περί αρετής.». Ποτέ οι Έλληνες δεν ήταν μισθοφόροι.
Χρωστάτε, κύριε Πρωθυπουργέ:
Παιδεία, «προς την διάνοιαν και προς το της ψυχής ήθος» (Αριστοτέλης). «Παιδεία προς αρετήν εκ παίδων». (Πλάτων)
Παιδεία, γραμμένη, στην καρδιά και στην ψυχή και στο μυαλό, με τα ελληνικά γράμματα του ανθρωπισμού και ΟΧΙ άγραφη πλάκα (tabula rasa) νεοφιλελευθέρων κενοκράνων (αν)εγκεφάλων. Ανθρωπιστική παιδεία και ΟΧΙ απλά και μόνον εκτεχνικευμένη, τεχνολογική εκπαίδευση.
Παιδεία, που θα ξαναβάλει στο επίκεντρο την κριτική σκέψη, η οποία επιτρέπει στον άνθρωπο να κατανοεί τον κόσμο στον οποίον ζει. Που του επιτρέπει να σχίζει το παραπέτασμα των αυτονοήτων και να αναζητά την αιτία και την ουσία των πραγμάτων. Που του επιτρέπει να διακρίνει το ουσιώδες από το ασήμαντο∙ αυτό που πραγματικά προάγει τη γνώση από αυτό που, δολίως και σκοπίμως, προάγει την τύφλωση των ανθρώπων. Που του επιτρέπει να διακρίνει την αλήθεια από το αληθοφανές ψέμα. Για να σταματήσουν «οι τυφλοί, βλέποντας τυφλούς (δασκάλους) να κατεβαίνουν, μοιραίοι και άβουλοι, αντάμα, στον Άδη».
Παιδεία που θα εξαλείψει τον ψιττακισμό, που σκόπιμα καλλιεργεί το λεγόμενο σύγχρονο σχολείο της καθολικής αποβλάκωσης διδασκόντων και διδασκομένων. Η παρούσα κατάσταση της Παιδείας της Αμάθειας δεν είναι μια ατυχής δυσλειτουργία της κοινωνίας. Είναι στοχευόμενη επίθεση κατά του ανθρωπιστικού ιδεώδους και προβάλλεται και επιβάλλεται ως αναγκαία συνθήκη για την ύπαρξη μιας σύγχρονης (μοντέρνας) νεοφιλελεύθερης κοινωνίας. Έτσι, η κοινωνία καθίσταται θεραπαινίδα των βαρόνων του χρήματος και των νονών της κοινωνικοπολιτικής μας ζωής, εν ονόματι της «αναγκαίας» προσαρμογής στον σύγχρονο (νεοφιλελεύθερο) κόσμο.
Παιδεία, όπου η πληροφορική και η τεχνολογία είναι εργαλείο στην υπηρεσία του ανθρώπου και ΔΕΝ θεωρούνται πανάκεια δια «πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν», όπως προσπαθεί να πείσει τους αφελείς η εκτεχνικευμένη σκέψη. Η σκέψη που προπαγανδίζει την αφελή και επικίνδυνη θέση ότι η γνώση, σήμερα, μπορεί να αποθηκευτεί μηχανικά σε μια ηλεκτρονική τράπεζα δεδομένων και να αποκτηθεί εξ ίσου μηχανικά και χωρίς πνευματικό κόπο, με τη βοήθεια του υπολογιστή, σερφάροντας στο διαδίκτυο. ΟΧΙ παιδεία μετανεωτερικής (μεταμοντέρνας), νεοφιλελεύθερης κοπής, που χτίζεται πάνω στα χαλάσματα της γλώσσας, παράγοντας απαίδευτους μαζανθρώπους. Ανόητους μεταμοντέρνους, οι οποίοι αισθάνονται πιο βολικά μέσα στο γουρουνοστάσι της σύγχρονης Κίρκης, τρεφόμενοι με τεχνολογικά βαλανίδια και αποδεχόμενοι ως φυσική εξέλιξη την διανοητική τους αναπηρία. Πλανημένους μετανεωτεριστές που νομίζουν πως, πιπιλίζοντας την καραμέλα της πληροφορικής και της τεχνολογίας, έχουν μάθει τα πάντα. Ακράτητος τεχνολογικός τεινεσμός, εργαλείο χειραγώγησης των πολλών με τη λίγη δύναμη και το λίγο μυαλό (όσο τους επιτρέπει να έχουν το σύστημα της εκμετάλλευσής των).
Χρωστάτε κύριε Πρωθυπουργέ:
Κράτος δικαίου και δικαιοσύνης, «εν δικαιοσύνη συλλήβδην πάσα αρετή» (Θεόγνις), όπου οι άρχοντες θα είναι υπηρέτες και δούλοι του νόμου και ΟΧΙ υπεράνω του νόμου, αφέντες του. «Τους δ’ άρχοντας λεγομένους νυν υπηρέτας τοις νόμοις …. Οι δ’ άρχοντες δούλοι του νόμου.». (Πλάτων).
Κράτος, όπου οι άρχοντες θα φροντίζουν το συμφέρον των πολλών, του λαού και ΟΧΙ άρχοντες που θα υπηρετούν το ίδιον συμφέρον ως διαπλεκόμενοι πολιτικατζήδες (τους γνωρίσαμε προσφάτως). Γιατί ο αληθινός πολιτικός άρχων «ου πέφυκε (δεν έγινε) το αυτώ (το δικό του) συμφέρον σκοπείσθαι (να φροντίζει), αλλά το τω αρχομένω.». (Πλάτων).
Κράτος, που θα σέβεται τον μόχθο του απλού ανθρώπου και θα τιμά τον χρηστό πολίτη. Διότι: «Όσο τιμώνται στην πόλη τα πλούτη και οι πλούσιοι, τόσο περιφρονείται η αρετή και οι χρηστοί: Τιμωμένου δη πλούτου εν πόλει και των πλουσίων, ατιμοτέρα αρετή τε και οι αγαθοί.». (Πλάτων).
Κράτος που θα διασφαλίζει την ασφάλεια των πολιτών, αλλά, πρωτίστως, την ελευθερία τους. «Μηδέν ελευθερίας προκρίνω». (Διογένης). Διότι: «Όσοι δέχονται να χάσουν την ελευθερία τους για την ασφάλειά τους δεν είναι άξιοι ούτε της ελευθερίας ούτε της ασφάλειας». (Βενιαμίν Φραγκλίνος)
Η πολιτική που βίωσε τα τελευταία χρόνια ο Έλληνας, διαβρωμένη από την διαπλοκή με τα ισχυρά οικονομικά συμφέροντα, προσπαθούσε, απλοϊκά, να τον πείσει ότι τα συμβαίνοντα, καλώς συμβαίνουν, διότι είναι αναπόφευκτο να συμβαίνουν. Για να επιβιώσετε μέσα στον παγκόσμιο ιστό πρέπει να αφήσετε να σας φάει η αράχνη της παγκοσμιοποίησης, σαν παγιδευμένες μύγες.
Σε αυτήν την «σώφρονα λογική» των πραγματιστών και των «σωφρόνων» σφουγγοκωλαρίων της παγκοσμιοποιημένης ηλιθιότητας του: «φάτους πριν σε φάνε: get them before they get you», αντιτείνουμε το: «τόλμησον φρονείν».
«Βλέπουμε πως η πρόοδος των τεχνών και όλων των άλλων δεν γίνεται απ’ αυτούς που εμμένουν στην καθεστηκυία τάξη αλλά από αυτούς που τολμούν να κινούν πάντοτε κάτι από τα μη καλώς έχοντα: Τας επιδόσεις ορώμεν γινομένας και των τεχνών και των άλλων απάντων, ου δια τους εμμένοντας τοις καθεστώσιν, αλλά δια τους επανορθούντας και τολμώντας αεί τι κινείν των μη καλώς εχόντων.». (Ισοκράτης)
Θίγετε τα κακώς κείμενα.
Πολιτικούς χρειάζεται η χώρα με όραμα και τόλμη. ΟΧΙ θεράποντες των καναλαρχο-εκδοτο-μεγαλο-εργολάβων.
Πολιτικούς άρχοντες και ΟΧΙ σπουδαρχίδες που επιζητούν αρχίδιον εξουσίας (αρχίδιον: σμικρόν, άνευ σημασίας υπούργημα. Λεξικό Δορμπαράκη).
Δημαγωγούς, με την αρχική σημασία της λέξης, δηλαδή, παιδαγωγούς του Δήμου, του λαού και ΟΧΙ «κωπίδων αρχηγούς: αρχηγούς ψευδολόγων» (Ηράκλειτος).
«Την φωτιά της δημιουργίας τη συντηρούν οι ανυπόταχτοι, οι ανικανοποίητοι, οι τυχοδιώκτες της ψυχής και του πνεύματος.». (Θεοτοκάς).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου